SLECHT NIEUWS

“Ik heb slecht nieuws voor u. Het is kanker.”

De chirurg kijkt me niet aan, maar net over mijn hoofd heen. Ik weet niet wie er meer geschokt is door zijn mededeling, hij of ik. Eerder die ochtend voelde hij niets afwijkends in mijn borst. Volgens het protocol werd er voor de zekerheid nog een foto gemaakt. Gevolgd een punctie en een biopsie. Tezamen resulteerden die in de gevreesde woorden. Twee uur en vijftig minuten. Zoveel tijd kostte het om mijn leven als gezonde journalist te beëindigen en dat als kankerpatiënt beginnen.

De afgelopen jaren heb ik heel wat jonge vrouwen met borstkanker over hun ziekte geïnterviewd. Ik weet dus donders goed dat kanker geen onderscheid maakt; het kan iedereen overkomen. Toch had ik nooit gedacht dat ik op mijn 36^ste zelf de diagnose zou krijgen. Ik? Die nog niet één sigaret heeft gerookt en nooit drinkt? Die geen vlees eet, elke dag minimaal een uur met haar hond wandelt en een BMI van 22 heeft? Onmogelijk!

Dezelfde combinatie van ongeloof, naïviteit en overmoed weerhield me er zeven jaar geleden van om een arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten. Na snel carrière te hebben gemaakt bij de overheid en in het bedrijfsleven, gooide ik het roer radicaal om. Ik zegde mijn baan op, leverde mijn leaseauto in en ging aan de slag als freelance journalist. Met een dure hypotheek gebaseerd op een comfortabel vast salaris, dat wel. Daarbovenop een paar honderd euro per maand betalen voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering vond ik te veel van het goede. Bovendien: het risico dat ik op jonge leeftijd ernstig ziek zou worden was minimaal. Dacht ik.

Terwijl de chirurg zijn verhaal afdraait (“we zijn er op tijd bij, het is waarschijnlijk goed te behandelen”), slaat in mijn hoofd de paniek toe. Bang om dood te gaan ben ik (nog) niet. Door de artikelen die ik erover heb geschreven, weet ik dat vroeg ontdekte borstkanker bijna nooit meer een doodsvonnis betekent. Maar ik maak me des te meer zorgen maak over mijn inkomen. Want wie betaalt straks die dure hypotheek als ik te ziek ben om te werken?